Fit en goed voorbereid de operatie in – met Annette Born

De vorige keer vertelde je dat je een maagband hebt gehad. Dat gaf complicaties waardoor je besloot voor een Gastric Bypass te gaan. Hoe voelde het toen je die beslissing had genomen?

“Het was een grote opluchting omdat ik die operatie al lang wilde. Maar mijn man hield me tegen en stond er niet achter. Hij was bang voor complicaties en had natuurlijk ook het een en ander via mijn werk bij de obesitaskliniek gehoord. Ik vind het belangrijk dat je partner achter je staat, want je hebt steun nodig tijdens het traject. We hebben veel gepraat en uiteindelijk kon ik hem overtuigen waarom ik deze operatie wilde. Maar dan ben je er nog niet. Je moet nog door de screening heen. Maar de eerste stap was in ieder geval gezet.”

Daarna ga je naar de huisarts. Hoe gaat het in zijn werk?

“Ja ik kreeg een doorverwijzing van de huisarts en koos voor het MC Slotervaart Ziekenhuis in Amsterdam. Daar werkte destijds ook de chirurg die meewerkte aan mijn boeken. Ik kende het daar al een beetje en had het volste vertrouwen in hem. Maar voordat je op de operatietafel belandt, heb je eerst nog een gesprek met een psycholoog. Hij kijkt of je psychisch sterk in je schoenen staat om de operatie aan te kunnen. Met een diëtist bespreek je jouw voedingspatroon. Ook moet je zelf voldoende pogingen gedaan hebben om af te vallen. Daarnaast had ik een gesprek met een internist. Uiteindelijk kwamen die disciplines bij elkaar in een multidisciplinair overleg om te beslissen of je groen of rood licht krijgt. En in mijn geval stond het sein op groen.”

Geeft de diëtist ook advies wat je na de operatie gaat eten?

“Dit was echt een check en ook om te kijken of je weet waar je aan begint. Want de kans is groot dat je bepaalde dingen niet meer kunt eten en een dumping krijgt. De chirurg waar ik veel mee samenwerk, zei altijd: “We doen bij iedereen dezelfde operatie, maar iedereen reageert anders. We kunnen van tevoren niet zeggen hoe het er voor jou uit gaat zien.” Sommige mensen met een maagverkleining kunnen moeilijker eten of raken ondervoed. Anderen kunnen heel veel eten en kennen geen verzadiging. Het kan dus alle kanten opschieten.”

Maar er zijn mogelijk wel bepaalde leefregels?

“Ja een belangrijke is niet eten en drinken tegelijkertijd. De kans op een dumping wordt anders groter omdat je dan het eten te snel wegspoelt. Een dumping kun je het beste vergelijken met een soort van hypo dat mensen met diabetes hebben. Suiker komt dan te snel in het bloed. Je oren gaan suizen, je hart gaat sneller kloppen. Je krijgt buikpijn en bent echt heel ziek. Een heel vervelende sensatie.”

Zijn er bepaalde voedingsmiddelen of multivitaminen die je extra moet nemen?

“Omdat een stuk van de darm wordt overgeslagen, neem je niet alle voedingsstoffen meer op. Daardoor is de kans groot dat je tekorten ontwikkelt. Daarom moet je echt multivitaminen slikken. Sommige mensen denken dat het niet nodig is omdat ze zich goed voelen. Ze vergeten alleen dat ze teren op hun reserves. Maar die raken op en dan ontstaan de problemen. Denk aan haaruitval, het koud hebben en ernstig vermoeid zijn. Dus het aanvullen van je vitaminen en tekorten is heel belangrijk. Ik begon daar al voor de operatie mee. Tot nu toe blijven mijn bloedwaarden fantastisch goed. Dat heb ik te danken aan FitForMe en daar ben ik erg dankbaar voor.”

Je begon al voor de operatie met multivitaminen. Merkte je toen verschil?

“Ik denk dat ik minder vermoeid was en me fitter voelde. Maar ik gooide ook al ruim voor de operatie mijn leefstijl om. Begon met sporten en anders te eten. Die combinatie van factoren zorgde dat ik conditioneel goed de operatie inging.”

Wat deed je met eten?

“Ik nam afscheid van porties en eten waarvan ik dacht dat ik het nooit meer kunnen eten. Ik heb een lijstje gemaakt van wat ik heel graag at en daar ritueel afscheid van genomen. Ik maakte er foto’s van. Ik stopte met cola light drinken en stapte over naar water met een smaakje. Ik maakte veel bewustere keuzes. Ik was er echt klaar voor. Ik wilde het niet meer, dat lijf en het ongemak.”

Waren er op mentaal vlak ook dingen waarvan je afscheid hebt genomen vóór de operatie?

“Ik wist dat ik nog wel wat op te lossen had in mijn leven. Zeker de moeilijke verstandhouding met mijn ouders. Ik ben daarvoor in therapie gegaan om ze beter te begrijpen. Ze hadden op hun manier hun best gedaan. Dat inzicht was mooi en helend. Ik heb ook veel geschreven. Mijn vader is inmiddels overleden, maar ik heb aan hem ook brieven geschreven. Zo voelde het alsof ik nog met hem sprak. En zo kon ik afscheid nemen van de moeilijke momenten thuis en in mijn jeugd en me steeds meer focussen op wat me te wachten stond. Dat vond ik heel waardevol.”

Door te vergeven en iets in jezelf te helen, ben je makkelijker de operatie ingegaan?

“Ik voelde me zekerder en fit. Ik was al afgevallen omdat ze de lever optillen tijdens de operatie. Door af te vallen raakt de lever minder vervet en kan de chirurg makkelijker opereren. Ik had ook een ander eetpatroon aangeleerd en was al meer afgekickt van suiker. En ik had dus een behoorlijke issue opgelost. Ik ging vrij zeker de operatie in. Wat niet wegnam dat ik gezonde spanning voelde.”

Hoe lang zat er tussen het moment dat je voor de operatie koos en de ingreep zelf?

“Ik nam de tijd omdat ik die issues wilde oplossen. Ik heb nog zo’n 1,5 jaar aan mezelf gewerkt voordat ik op de operatietafel lag. Door mijn werk wist ik dat veel mensen het moeilijk hadden na de operatie door problematiek van vroeger. Want het is niet altijd makkelijk, een maagverkleining. Je staat soms voor lastige momenten. En als je dan ook nog het een en ander met je meedraagt, is het dubbel zo zwaar. Veel mensen denken dat de operatie de oplossing is. Maar een maagverkleining maakt geen huwelijken goed. Zorgt er niet voor dat je uit de financiële problemen komt en maakt je jeugd niet mooier dan het is. Het is een operatie aan je buik, niet aan je hersenen. Dus pak dit niet pas achteraf aan, want het eerste jaar is best heftig.”

Zijn er manieren om je in te lezen of communities om bij aan te sluiten?

“Ik ben geen fan van online forums. Als er iets is, ga dan naar een arts in plaats van een forum. Inmiddels zijn er ook wat boeken in omloop. In mijn laatste boek, Het ABC van de maagverkleining vertel ik over de operatie en alles wat erbij komt kijken. Verder is het verstandig om iemand te spreken die een maagverkleining heeft gehad. Want dan hoor je de praktijk, al moet je jezelf niet gaan vergelijken. Iedereen heeft een ander lichaam en startgewicht. Mannen vallen sneller af dan vrouwen. Dus je kunt het niet vergelijken.”

Wat neem je eigenlijk mee naar het ziekenhuis?

“Ik had een hoofdkussen bij om op mijn buik te leggen voor de terugweg. Daardoor geef je tegendruk en heb je minder last van hobbels op de weg. Daarnaast neem je je toilettas mee, een boek, je mobiel en comfortabele kleding. Iets wat lekker en ruim zit. En een paar pantoffels.”

Dan is het bijna zover. Zag je tegen de operatie op of keek je ernaar uit?

“Ik zag er niet tegenop. Nu gaat het eindelijk gebeuren, dacht ik. Wel zie ik altijd op tegen de narcose. Maar van een anesthesist heb ik geleerd om dan aan iets moois te denken. Dan word je ook prettig wakker. Dus als ik onder narcose ga, waan ik me op Gran Canaria en tot nu toe kom ik altijd goed bij!”

Heb je nog een tip voor mensen die in de voorbereidende fase zitten?

“Wees reëel en waan jezelf niet in maatje 36 op de boulevard volgend jaar. Want dat is de werkelijkheid niet. De werkelijkheid is dat je waarschijnlijk afvalt. Dat je met iedere verloren kilo winst boekt op je gezondheid. Wees ook trots op jezelf omdat je deze dappere stap hebt gezet. Want dat is het. Je stapt vrijwillig op een operatietafel met de nodige risico’s. Omdat je gewicht wilt verliezen waar je jarenlang mee bezig bent geweest. Dus de mensen die dit doen vind ik ontzettend dapper!”