Alles over het herstel na een maagverkleining - met Floor van der Steen
In 2016 onderging Floor van der Steen een maagverkleining. In deze aflevering vertelt ze over haar herstel. Over wakker worden uit de narcose, pijn en wanneer ze weer een beetje op de been was. Over haar zoektocht naar wat je wel en niet kunt eten. En hoe je omgaat met een dumping.
In deze podcast hoor je:
- Hoe Floor zich voelde net na de operatie
- Hoe een heftige complicatie zorgde dat haar nieuwe leven werd uitgesteld
- Waarom geen honger voelen geweldig klinkt, maar dat is niet per se is
- Hoe het streven naar perfectie je proces in de weg staat
- Welke invloed je omgeving heeft op je gezondheid
- Wat de impact is van stress op afvallen en op gewicht blijven
De podcastaflevering beluister je hier. Een deel van het interview lees je hieronder.
Podcast Link
Op 9 juni 2016 stond je operatie gepland. Hoe verliep de avond ervoor?
“Ik was enorm zenuwachtig maar had er ook heel veel zin in. Je pakt je spulletjes voor een dag- en nacht opname. Tegenwoordig mag je, als je ’s ochtends geopereerd wordt, al dezelfde avond naar huis. Tenminste als alle controles goed zijn. Ik moest wel een nachtje blijven. Ik had de nacht ervoor nauwelijks geslapen door de positieve spanning.”
De volgende dag is het zover. Wat neem je dan mee naar het ziekenhuis?
“De gebruikelijke dingen zoals je verzorgingsproducten, je pyjama en een oplader. Je kunt ook wel 30 boeken meenemen, maar die lees je toch niet uit omdat je daarna zo suf en vermoeid bent.”
Wat ging er door je heen op weg naar het ziekenhuis?
“Ik was gespannen of ik wel genoeg was afgevallen met het pre-dieet. Wat als het te weinig zou zijn? Gaat de operatie dan nog wel door? Maar alles was prima. Ik moest me al rond een uur of 7 in de ochtend melden en lag al vroeg op de operatietafel. De operatie zelf duurt vaak maar een uur. Het is een kijkoperatie waarbij ze verschillende gaatjes maken in je buikholte. Ze pompen lucht in je buik, kijken mee via een camera en gaan met instrumenten aan de slag.”
Wat dacht je toen je uit de narcose kwam?
“Ik vond het de hel. Ik had zóveel pijn. Het was alsof iemand in mijn buik had gesneden zonder verdoving. Gelukkig kreeg ik morfine tegen de pijn. Toen ik stabiel was, moest ik nog even op de uitslaapkamer blijven voor controles. Je bloeddruk, pols, zuurstof in je bloed moeten allemaal goed zijn. Daarna mag je naar de afdeling. Mijn partner was er, maar volgens mij heb ik 3 woorden gezegd voordat ik weer in slaap viel. Zo ging het de hele dag. Ik kon mijn ogen niet ophouden, was misselijk had pijn en wilde het liefst alleen zijn. Die nacht bleef ik in het ziekenhuis. Ik sliep slecht maar had wel alle vertrouwen dat het goed zou komen. De volgende dag moet je wat gegeten, gedronken en geplast hebben en dan mag je naar huis.”
“Als je kiest voor een maagverkleining moet je daar zo’n 2 jaar voor uittrekken. Van het opnieuw leren eten, wennen aan je zelfbeeld en 6 keer per dag eten. Je ritme en energie veranderen volledig.”
Hoe lang had je pijn?
“De eerste dagen thuis ging het wel redelijk. Het advies is om zoveel mogelijk te bewegen vanwege de lucht die tijdens de operatie in je lijf is geblazen. Dat kan veel irritatie en klachten geven bij je schouders en rug. Bewegen helpt om die lucht los te krijgen. Na een dag of 5 kreeg ik veel pijn in mijn maag. Ik voelde me slecht en misselijk. ’s Avonds hoestte ik bloed op. Eerst dacht ik nog dat het aan de gepureerde aardbeien lag die ik had gegeten. Maar het ging niet over en het werd alleen maar erger. Ik dacht aan een maagbloeding. Het was vrij laat in de avond toen ik de huisartsenpost belde. De ambulance kwam. Ik had een hoge bloeddruk dus kon het geen maagbloeding zijn, zeiden ze. Maar dat voelde ik wel. In het ziekenhuis bleek het inderdaad zo te zijn. Ik was bij kennis en het was heel pijnlijk. Daarna moest ik veel rust nemen. Omdat ik niets mocht eten kreeg ik 2 dagen later een sonde en sondevoeding. Ik heb 2 weken in het ziekenhuis gelegen en thuis nog een paar weken aan de sondevoeding. Gelukkig komt dit bijna nooit voor. Ik heb gewoon pech gehad. Ik kon daardoor pas na een maand starten met mijn nieuwe leven.”
“Geen honger meer hebben klinkt als de hemel, maar soms was ik echt teleurgesteld. Dan zat ik aan tafel met mijn gezin en kon ik niet eens normaal eten.”
Had je, naast jouw heftige situatie, andere dingen waar je tegenaan liep?
“Als je kiest voor een maagverkleining moet je daar zo’n 2 jaar voor uittrekken. Van het opnieuw leren eten, 6 maaltijden per dag en wennen aan je zelfbeeld. Je ritme en energie veranderen volledig. In het begin had ik ook geen honger dus ik vergat vaak te eten. Ik moest echt een wekker zetten. Sowieso eet je minder, maar te weinig is niet goed. Want dan ga je energie inleveren. Na 3 happen zat ik vaak al vol, daar moest ik heel erg aan wennen. Geen honger meer hebben klinkt als de hemel, maar soms was ik echt teleurgesteld. Dan zat ik met mijn gezin aan tafel en kon ik niet eens normaal eten. Maar dat is inmiddels goed gekomen. Het eerste jaar is fantastisch want je valt af en er komen veel nieuwe dingen op je pad. Anderzijds was het ook enorm zoeken.”
Wanneer kon je weer vast voedsel verdragen en meer bewegen?
“Ik had natuurlijk een valse start, maar na ongeveer een maand begon ik weer met vast voedsel. Ik merkte dat ik bepaalde dingen niet zo goed meer kon verdragen. Bijvoorbeeld water drinken. Dat voelde heel zwaar, alsof er een steen op mijn maag lag. Het deed gewoon pijn. Daarom nam ik suikervrije aanmaaksiroop, water met een smaakje of thee. Eieren kon ik ook niet meer verdragen. Ik moest echt wennen aan mijn nieuwe manier van eten en leven.”
Want je weet van tevoren natuurlijk niet waar je wel of niet goed op reageert.
“Nee, dat is bij iedereen anders. Sommige mensen ontwikkelen een intolerantie voor lactose of gluten. Ik reageer ook heftig op lactose en soms heb ik last van een dumping. Dan reageert je lijf alsof je stress hebt. Dat komt omdat je in een keer te veel suikers binnenkrijgt. Melk is tenslotte ook suiker. Ik word dan in korte tijd beroert. Ik word moe, misselijk en ga zweten. Niet echt handig als je ergens naartoe gaat, dus in het begin maakte ik daar wel missers in.”
Hoe ga je met een dumping om?
“Het liefst ga ik dan even liggen. Onderweg kan dat niet, maar als het thuis gebeurt doe ik het wel. Daarna komt het wel weer goed. Een dumping is ongemakkelijk en geeft een vervelend gevoel. De eerste 2 jaar had ik het vaak. Maar uiteindelijk leer je wat je wel en niet kunt eten. Het is vaak ook de combinatie met te weinig slaap en te veel stress. Dat verergert dumpings.”
Je vertelde eerder dat jouw partner sceptisch was over de operatie. Vond hij het lastig als je dumpings had?
“Ja in het begin wel. Hij moest daar erg aan wennen. Aan de andere kant zag hij ook hoe energiek ik werd en dat ik geen medicatie voor mijn hoge bloeddruk meer nodig had. Hij dacht zelfs een keer dat ik ’s nachts overleden was omdat hij me niet hoorde ademen. Want vroeger snurkte ik, maar dat was gelukkig voorbij na de operatie. Dus voor hem veranderde er ook veel.”
Wanneer kon je je werk weer oppakken?
“Na 6 weken. Dat ging best goed. Ook begon ik toen weer te sporten, eerst onder begeleiding van een sportfysio. Mijn conditie was achteruitgegaan dus ik moest het weer helemaal opbouwen. Door sportfysio verbeterde dat snel en kon ik daarna naar de sportschool. In het eerste jaar deed ik fanatiek aan bodypump. Omdat je zoveel en zo snel afvalt verlies je veel spieren. Daarom ben ik vanaf een week of 8 gaan bodypumpen. In het begin kon ik geen gewicht optillen en was ik meteen buiten adem. Maar uiteindelijk kon ik een uur volmaken. Daarnaast zijn vitaminen en eiwitten belangrijk om spiermassaverlies tegen te gaan. Want eiwitten zijn de bouwstenen van je lichaam, die heb je echt nodig. De combinatie van multivitaminen, eiwitten en sporten heeft mij echt geholpen.”
Voelde je je ook fitter en minder vermoeid?
“Dat heeft wel een tijd geduurd. Je hormoonhuishouding wordt overhoop gehaald. Daardoor val je snel af, maar krijg je ook vermoeidheidsdips. Ondanks dat je goed eet, beweegt en water drinkt. Het duurt wel een half jaar tot een jaar voordat je weer meer energie krijgt. Die energie en dat fitte gevoel ontstaat ook omdat je jezelf ziet veranderen. Denk aan je kleding of het makkelijker kunnen bewegen.”
“Na een jaar was ik 66 kilo kwijt. Het klinkt gek, maar ik was bijna te dun. Mijn gezicht was helemaal ingevallen.”
Hoe snel viel je af?
“Ik ben ongeveer 9 maanden tot een jaar bezig geweest. In de eerste periode gaat dat het snelst. Daarna sta je even stil en dan val je weer af. Na een jaar was ik 66 kilo kwijt. Het klinkt gek, maar ik was bijna te dun. Mijn gezicht was helemaal ingevallen. Dat zelfs mensen zeiden dat ik moest stoppen, maar ik had daar geen controle over. Op advies van de diëtiste ben ik 8 keer per dag en meer volle producten gaan eten. Daardoor woog ik uiteindelijk 70 kilo. Wat ik zo graag wilde.”
“Ik ben me elke dag bewust dat ik moeite moet blijven doen. Doe ik dat niet dan zitten de kilo’s er zo weer aan.”
Vond je de operatie en het herstel meevallen?
“Ja uiteindelijk wel. Als ik zie waar ik nu na 6 jaar sta, dan stelt het niks voor. Maar, ik ben me wel elke dag bewust dat ik moeite moet blijven doen. Het is een way of life. Doe ik dat niet dan zitten de kilo’s er zo weer aan. Ik vond het lichamelijk ook niet zwaar, maar het mentale stuk wel. Ik denk dat het mentale stuk veel groter is dan de operatie zelf.”
Is je omgeving essentieel om een nieuwe gezonde leefstijl op te pakken?
“Natuurlijk! Als er binnen je gezin, familie of werkomgeving alleen maar hamburgers en pizza’s op tafel staan, dan is het lastig om een gezonde leefstijl vol te houden. Je leefomgeving is dus superbelangrijk. Jammer genoeg gaan er ook veel mensen uit elkaar na een maagverkleining. Omdat je echt verandert. Je kunt makkelijker contact maken, durft van baan te wisselen, of je meer open te stellen. Heb je een partner die je niet steunt of jaloers wordt? Dan wordt het lastig en om je niet meer hetzelfde pad bewandelt.”
“Vroeger wilde ik alles aanpakken. Ik wilde het perfecte plaatje, het perfecte leven. Daar moet ik nu om lachen. Mijn leven is nog steeds niet perfect.”
Is het aanleren van een gezonde leefstijl ook een proces?
“Absoluut. Vroeger wilde ik alles aanpakken. Ik wilde het perfecte plaatje, het perfecte leven. Daar moet ik nu om lachen. Mijn leven is nog steeds niet perfect. Ik ben ontzettend gelukkig, maar ik leer elke dag en maak fouten. Ik ben continu in ontwikkeling. Als je jezelf dat toestaat en jezelf de ruimte gunt, heb je een fantastisch leven. Maar moet alles binnen no time perfect zijn, dan kom je jezelf tegen. Dus laat de perfectie los en geniet van de weg ernaartoe in plaats van het einddoel. Geniet van hoe het vandaag gaat.”
Wat kun je nog meer doen om gezonde gewoontes aan te leren en vast te houden?
“Kijk kritisch naar je stresslevel. We zijn tegenwoordig enorm gestrest. Dat is niet gek want we leven in een onwijs snelle maatschappij en we moeten van alles. Veel mensen hebben niet eens door dat ze stress hebben, maar zitten wel continu in een stressmodus. Dat helpt niet om gewicht te verliezen, maar ook niet om het te behouden. Daarom is ontspanning ook zo belangrijk. Als je niet voldoende ontspant, niet de mensen om je heen hebt of dingen doet die je energie geven. Dan heeft dat invloed op je leefstijl, op de keuzes die je maakt, je zelfbeeld, je zelfvertrouwen. Op alles. Dus het gaat naast eten en bewegen juist ook om het mentale stuk.”
Heb je nog een tip voor mensen die net geopereerd zijn?
“Neem de tijd. We willen allemaal dat de pijn snel voorbij is. Dat een nieuwe eet- en leefstijl binnen no time geregeld is. Maar trek er alsjeblieft 1 of 2 jaar voor uit. Schrik niet als je soms een dag, misschien zelfs een paar weken, stilstaat. Of misschien wel aankomt. Dat je het even niet meer weet en het niet lukt, is allemaal normaal. En schrijf dingen op. Want als je elke dag schrijft, merk je ook dat je wél stappen maakt.”
