Aankomen na een maagverkleining en een 3e operatie – met Annette Born

Het eerste jaar na de operatie heet ook wel de honeymoon fase. Je valt makkelijk af, krijgt complimenten en meer zelfvertrouwen. Hoe was dat voor jou?

“Ik vond het een feest. Mensen gingen bijna uit hun dak als ze me zagen. Daar word je natuurlijk hartstikke blij van. Alles gebeurde waarvan ik had gedroomd. Van de vliegtuigriem die nu gewoon los zat tot zonder problemen het zwembad in tijdens vakantie. Ondanks dat een lichaam na zoveel kilo’s afvallen niet per definitie mooi is. Maar daar ging het me niet om. Ik voelde me weer vrij. Het was het bewijs dat mijn traject geslaagd was.”

Wanneer kwam je in de honeymoon fase en bereikte je jouw streefgewicht?

“Al na een maand of 3, 4. Ongeveer een jaar na de operatie woog ik zo’n 63 kilo. Ik was euforisch en alle omstandigheden waren goed. Ik had geen huwelijk dat op springen stond, maar er alleen iets moois bijgekregen: een normaal lichaamspostuur. Ik was actiever, kon leuker met mijn dochter Fleur omgaan. Ik werd niet meer tegengehouden door gêne. Het was voor mij echt een sprookjestijd als ik erop terugkijk.”

Wat zag je als je in de spiegel keek?

“Ik begreep het vaak niet. Als ik boodschappen deed, keek ik stiekem naar mijn silhouet in de etalageruit. Soms liep ik terug om te checken of ík het wel was. Ik kwam van 121 kilo af en was nu bijna gehalveerd. Maar tegelijkertijd wil ik ook benadrukken dat zoveel afvallen een erfenis heeft. Dus denk niet dat je door een maagverkleining Miss Universe wordt. Want dat is echt niet zo. Sommige mensen denken dat de huid wel terugtrekt na de operatie. Maar je huid is het grootste orgaan van je lichaam en groeit mee. Ook als je dikker wordt. Als het vet onder de huid verdwijnt, blijft de huid hetzelfde want de elasticiteit is eruit.”

Hoe reageerde je omgeving?

“Hoe goed en knap het was. Maar mensen zeiden bijvoorbeeld ook: “je was ook wel heel erg dik en het liep de spuigaten uit”. Met dat soort reacties moet je oppassen want dat kan nog steeds kwetsend zijn. Dat herinnert me ook aan mijn anorexiaperiode. Toen kreeg ik ook het signaal dat afvallen goed was en dik zijn niet. Dat zijn vooroordelen die ik kwalijk vind. Je kunt niet zomaar iets zeggen over een postuur. We zijn zoals we zijn, hebben soms te maken met genetische bouw. Daar mag je mensen niet op afrekenen.”

De honeymoon fase gaat ook weer voorbij. Je kunt je misschien niet voorstellen dat je weer aankomt, maar dat kan wel.

“Ik had alles prima onder controle en dacht dat het mij niet zou overkomen. Maar na ongeveer 2 jaar werd ik langzaam zwaarder. Mijn kleding zat wat strakker, maar ik maakte me geen zorgen omdat ik wist dat het erbij kon horen. Op dat moment accepteerde ik het. Maar zo snel als ik afviel tijdens de honeymoon fase, zo snel kwam ik toch weer aan. Ondanks dat ik hetzelfde eet- en beweegpatroon had. Een nachtmerrie, want aankomen is het laatste wat je wilt. Aankomen komt vaak voor, maar bij mij was het buiten proportie. Ik ging weer grotere kledingmaten kopen en durfde niet meer op de weegschaal te staan. Toen heb ik contact opgenomen met mijn chirurg.”

Wat zei hij?

“Op de polikliniek werd een foto van mijn maag gemaakt. Ik had gewoon een kleine maag en met de Gastric Bypass was niks aan de hand. Ook de diëtiste kon niets bijzonders ontdekken in mijn eetpatroon. De enige optie was een kijkoperatie en eventueel een Distale Gastric Bypass aanleggen. Dit betekent dat ze de dunne darm nog meer buitenspel zetten, totdat het nog net verantwoord is en je nog een kleine opname hebt. Zo kwam ik weer op de wachtlijst en werd ik opnieuw geopereerd. Het bleek dat mijn dunne darm 10 meter lang was. De meeste mensen hebben 5 tot 6 meter dunne darm. Hoe langer je dunne darm, hoe meer tijd er is om voedingsstoffen op te nemen. Ik heb nu nog 1.20 meter dunne darm over. De rest zit nog wel in mijn lichaam maar doet niet meer mee. Dit is uitzonderlijk hoor. Ik ben dus een goede voor de wetenschap later.”

Je wilde deze operatie. Maar vond je het ook niet heftig dat dit je overkwam?

“Ja, het voelde soms alsof ik gefaald had. Ik zoek snel iets bij mezelf. Ik vergeleek mezelf ook veel met anderen. Inmiddels kende ik zoveel mensen met een Gastric Bypass. Die snoepten en gewoon afvielen. Daar zat ik dan met mijn bakje druiven terwijl ik alsmaar groeide. Ik dacht echt dat ik zelf iets fout deed.”

Hoe was het voor jouw partner dat je weer geopereerd werd?

“Vreselijk. Voor hem was de grens bereikt en dat begrijp ik. Hij heeft geen moeite met hoe ik ben. Maar voor mij was het zo belangrijk om weer af te vallen. We waren een keer een weekendje weg. Ik had net gedoucht en stond naakt voor de linnenkast in onze hotelkamer. Ik zag mezelf in de spiegel van de badkamer en van de achterkant in de spiegel van de linnenkast. Toen zag ik pas hoe erg het was. Ik ben huilend op bed geklommen. Dat was een omslagpunt, ook voor hem.”

Kwamen er ook oude gevoelens terug? De schaamte, het gevangen voelen?

“Ja alsof ik terug bij af was. Alles waar je zo voor geknokt hebt, voelt alsof het je afgepakt wordt. Terwijl je zo dankbaar en blij was. Dat moment in de hotelkamer was moeilijk, maar wel nodig zodat Arnoud inzag hoeveel verdriet ik had. Zodat we samen dit traject weer in konden stappen, want ik had hem nu nog harder nodig.”

Hoe ging het na de operatie met je?

“De operatie ging goed maar ik vond het wel een zware ingreep en had veel pijn. Ik kende het proces van vloeibaar eten en herstellen. Maar daarna ontdek je pas hoeveel gedoe de operatie geeft. Omdat je darm verkort is, wordt eten nauwelijks verteerd. Dat legt een behoorlijke druk op je leven. Ik ben daar open over, want ik wil niet in lastige situaties komen. Als ik naar de wc moet, dan moet ik. En je maakt gênante dingen mee. Dat hoort er bij, maar het is wel een hoge prijs.”

Wist je dit van tevoren?

“Ik had me goed ingelezen, maar onderschat wat de operatie met je doet. Ondanks dat ik ben afgevallen, moet ik nog steeds oppassen dat ik niet aankom. Dus wat er met mij aan de hand is, weet ik niet. Ik ken ook mensen met een Distale Gastric Bypass die regelmatig een ijzerinfuus of bijvoeding krijgen. Of ze kunnen eten wat ze willen zonder een gram aan te komen. Bij mij gaat die vlieger helaas niet op.”

Hoe ziet jouw leven er nu uit?

“Deze operatie is inmiddels alweer een paar jaar geleden en ik heb mijn weg daarin gevonden. Thuis zijn we sowieso heel open en lachen we er maar een beetje om. Ik houd er wel rekening mee als ik ergens naartoe moet. Zorg dat ik langs een tankstation kan en ik heb altijd schone kleding bij. Sinds de operatie ben ik sneller moe. Dus ik zorg voor voldoende slaap en het nemen van supplementen. Om de 3 maanden wordt mijn bloed gecheckt. Dat is gelukkig goed maar ik moet blijven opletten. Zelfzorg is dus nóg belangrijker geworden.”

Heb je spijt van de operatie?

“Nee, maar het is wel pittig. Dus lees je goed in als je dit wilt, want het is niet zomaar iets. Soms denk ik ook aan later. Wat als ik straks 80 ben en het werkt allemaal niet meer zoals het hoort? En dan? Ik weet niet of dit voor het leven is. Maar ik heb geen spijt. Door alle operaties ga je zoveel nadenken, je leert veel. Misschien had ik het wel nodig om nu te kunnen zeggen: “Dit ben ik en het is goed zo.” Ik heb geen maatje 36 en ook geen 40 of 42. Maar dat is prima.”

Wat wil je mensen die geopereerd zijn meegeven?

“Luister naar je lichaam en geef jezelf geen straf. Want het is niet vol te houden als je jezelf nooit meer iets lekker gunt. En wees blij met alle behaalde winst. Want het gaat niet om tientallen kilo’s, het gaat om een gezonder lijf. Iedere kilo die je afvalt is winst voor je gezondheid.”