Hoe bereid je je voor op de operatie – met Floor van der Steen

Hoe voelde het toen je de knoop had doorgehakt?

“Als een enorme opluchting. Ik was bijna euforisch. Toch zijn er veel vooroordelen over de operatie. Van: “Lekker makkelijk, zo’n maagverkleining. Je moet gewoon minder eten en meer bewegen.” Die oordelen had ik zelf ook. Maar het is echt een heftige operatie.”

Welke operatie zou je ondergaan en waarom deze operatie?

“Ik kon kiezen uit een Sleeve of Gastric Bypass. Omdat ik veel last had van mijn maag en maagzuur, besloot ik voor een Gastric Bypass te gaan. Dat vond ik spannend, omdat je meer risico hebt op tekorten. Maar ik vertrouwde op het advies van mijn arts. De operatie gaat altijd in overleg. Het komt wel voor dat de chirurg beslist om voor een andere operatie te kiezen als je al op de operatietafel ligt. Omdat het niet anders kan bijvoorbeeld.”

Kun je iets vertellen over het voortraject?

“Het begint bij de aanvraag bij de huisarts. Daarna volgt een afspraak in het ziekenhuis, in mijn geval het Catherina Ziekenhuis Eindhoven. Tijdens een voorlichtingsbijeenkomst krijg je uitleg over het volledige traject. Ik weet nog dat ik daar binnenkwam en de enorme stoelen zag. Enerzijds heel confronterend maar anderzijds ook fijn. Mijn partner was mee en stond in eerste instantie niet achter de ingreep. Tijdens die voorlichting hoor je over de voor- en nadelen. Het voordeel van een maagverkleining is natuurlijk dat je gewicht verliest. Een nadeel dat je moet letten op je vitamine- en mineraleninname. Ook kun je beter niet tegelijkertijd eten en drinken. Mijn partner vond dat lastig. Hij was bang dat de leuke eetmomenten totaal verloren zouden gaan en ik complicaties zou krijgen.”

Hoe ging je om met de weerstand van je partner?

“We hebben veel gepraat. Ik vertelde hem uit hoe verdrietig ik was en hoe graag ik wilde dat hij achter me zou staan. Ik begreep zijn gevoel ook. Dat hij tijd nodig had om vertrouwen te krijgen. Hij had me immers al jaren zien worstelen met mijn gewicht. Maar een operatie is natuurlijk iets anders dan een dieet. Je kiest voor iets dat levenslang consequenties heeft. Dat hebben we uitgebreid besproken en gelukkig is het goed gekomen.”

Hoe verliep het traject verder?

Je krijgt een gesprek met een psycholoog om te kijken of je geen eetstoornissen of andere psychiatrische aandoeningen hebt. Dat vind ik goed, want het eerste jaar is best makkelijk maar uiteindelijk moet je aan de bak. Dus hoe ga je om met een heftige gebeurtenis in je leven? Hoe deal je met stress? Daarnaast ga je langs een verpleegkundige om je te laten wegen en meten. En je spreekt met een diëtiste om anders te leren eten na je maagverkleining. Om te zorgen voor voldoende eiwitten, groenten, gezonde vetten en koolhydraten. Om 6 keer per dag te eten en eten en drinken gescheiden te houden. Als je drinkt tijdens het eten zit je sneller vol. Je maaginhoud is al minimaal en anders verlies je ook nog de opname van vitaminen en mineralen. Normaal zit eten zo’n 4 uur in je maag, maar na een maagverkleining slechts 2 uur. Als je het eten ‘doorspoelt’ kun je tekorten ontwikkelen. Dat merk je niet direct, maar na een halfjaar kun je heel ziek worden. Je hebt echt vitaminen en mineralen nodig om je gezond en fit te voelen.”

De diëtist kijkt dus mee wat en hoe je moet gaan eten, maar ook hoe je tekorten aanvult?

“Ja multivitaminen zijn sowieso heel belangrijk. Daar kun je gelijk mee starten. Daarnaast heb je ook calcium en genoeg eiwitten nodig. Ik eet bijvoorbeeld 70 gram eiwitten op een dag. Dat is essentieel als je een maagverkleining ondergaat.”

Hoe werd je nog meer voorbereid op de operatie?

“Er werd me verteld dat ik huidoverschot zou kunnen krijgen door het afvallen. Ik kreeg het advies om daarvoor te sparen, want meestal wordt het niet vergoed. Dat maakte wel indruk op me. Ook vertelden ze dat ik na de operatie waarschijnlijk geen honger zou ervaren. Dat ging mij niet gebeuren dacht ik. Ik had altijd honger! Toch was het zo, zeker het eerste jaar. Ik keek er ook naar uit dat ik me niet meer druk hoefde te maken over eten. Of ik wel genoeg had. Daar was ik altijd mee bezig. Alsof ik in oorlog leefde en er altijd tekort was.”

Hoe kun je jezelf nog meer voorbereiden?

“Er is zoveel. Ik heb bijvoorbeeld veel gehad aan het boek van Annette Born. Bibian Visser heeft ook 2 prachtige boeken geschreven. Daarnaast sprak ik met mensen die al geopereerd waren en vond ik veel informatie online. Ik krijg nu zelf ook vaak vragen van anderen die nog in het proces zitten. Ondanks dat er genoeg te vinden is, is het wel belangrijk dat je luistert naar mensen die je energie geven. Want er zijn ook negatieve verhalen. Ga dus op zoek naar mensen die al een stapje verder zijn. Die je informatie kunnen geven waar je echt iets aan hebt.”

Jij besloot voor de operatie te gaan. Hoe verliepen die 3 maanden voorafgaand aan de ingreep?

“Ik vond het vooral heel spannend. Je weet niet wanneer je geopereerd wordt als je het traject instapt. Je weet niet wat je wachten staat. Ik vergelijk het met bevallen. Je kunt honderdduizend boeken lezen of films zien, maar als het eenmaal zover is, voelt het toch anders. Dus je bereid je voor, maar weet eigenlijk niet precies waarvoor. Je moet het toch zelf meemaken om te weten wat het betekent.”

Wat deed je naast voeding nog meer ter voorbereiding?

“Ik kreeg het advies om alvast meer te gaan bewegen. Ik vond het lastig om mijn leefstijl vlak voor de operatie helemaal om te gooien. Terwijl het wel goed is om zo fit mogelijk de operatie in te gaan. Ik dacht ook: nu kan het nog. Dus ik ging nog even los met snoepen en uiteten voordat ik begon met shakes. Dat is een pre-dieet waarmee je 2 weken voor de operatie begint. Veel mensen met obesitas hebben een vervette lever. Door af te vallen vermindert het vet rond je lever. Zo kunnen ze je makkelijker opereren.”

Hoe gaat die overgang van vaste voeding naar shakes?

“Het lukte wel en in 2 weken viel ik 6 kilo af, maar het was ook pittig. Bij sommige ziekenhuizen mag je wel vaste voeding blijven eten, alleen dan koolhydraatarm. Ik werd ook niet fitter van shakes, maar dat nam ik voor lief want ik wist waarvoor ik deed. Ik had een doel.”

Had je ook een bepaald streefgewicht in je hoofd?

“Ja, ik wilde heel graag 70 kilo wegen. Misschien sloeg dat nergens op, want ik ben 1.71 meter maar dat wilde ik heel graag. Toch mag je blij zijn als je 25% van je gewicht verliest en dat ook vasthoudt. Want je komt ook weer aan, maar daar hebben we het later nog over.”

Wat zou je mensen die nu wachten op een operatie als advies willen meegeven?

“Verwacht niet te veel van jezelf. Je hoeft niet alles om te gooien. Ga tenminste één ding doen wat je nu eenvoudig volhoudt. Zo wordt het makkelijker om het eerste jaar door te komen. Bijvoorbeeld elke dag een halfuur wandelen. Of alvast 6 keer per dag eten en starten met multivitaminen voor de operatie. Doe iets wat nu goed gaat én wat werkt voor de lange termijn. En houd een dagboek bij. Om terug te kijken naar je doelen en te weten waar je staat.”